คำสอนยาย หมวดธรรม : 57) กำปั้นทุบขี้ดิน

    การนั่งธรรมะ ก็เหมือนกำปั้นทุบขี้ดิน เพราะว่าอะไร ๆ ทุกอย่างก็ต้องอาศัยดิน จะมีบ้านก็ต้องอาศัยดิน จะเหาะไปได้ก็ต้องไปจากดิน จะเห็นได้ว่าดินเป็นสิ่งสำคัญมาก ดังนั้นเวลาเราปฏิบัติธรรม อย่านึกว่าเราจะไม่รู้ ไม่เห็น จะทำไม่เป็นอย่างคนอื่นเขา อย่าไปคิดอย่างนั้น

   เราต้องคิดว่า ทุกคำภาวนาว่า  สัมมา อะระหัง  สัมมา อะระหัง  สัมมา อะระหัง นั้นเราได้บุญทุกคำ สัมมา อะระหัง ทีไรก็ได้บุญทุกที หลับตาทีไรก็ได้บุญทุกที เหมือนเราเอากำปั้นทุบขี้ดิน ทุบทีไรก็ถูกทุกทีอยู่ทางธรรม อย่าประมาท ต้องทำไปเรื่อย ๆ ทำไปไม่ต้องกลัว ใครเขาจะด่า ใครเขาจะว่า ใครไม่พอใจก็ช่างเขา ให้นึกว่าเราทำให้พระพุทธเจ้าท่านพอใจก็พอแล้วทำไปเรื่อย ๆ นึกว่า สำเร็จ สำเร็จ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะสำเร็จ

19 มกราคม พ.ศ.2518

คำสอนยาย หมวดธรรม : 58) หน้าที่ที่สำคัญที่สุด

    ในชีวิตของเราต้องมีความเพียรที่จะนั่งธรรมะให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป สมัยก่อน ยายยังไม่เห็นธรรมะ ก็พยายามนึกทั้งเดิน และนั่ง พอทำไป ทำไป ใจก็หยุด เข้าถึงธรรมได้ การเข้าถึงธรรมะนี่แหละ เป็นหน้าที่ที่สำคัญที่สุด

2 ธันวาคม พ.ศ.2525

คำสอนยาย หมวดธรรม : 59) ธรรมะเป็นเรื่องสำคัญ

    การนั่งธรรมะเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตเราต้องคิดอยู่เสมอว่าต้องเข้าถึงธรรมะให้ได้ เพราะเป็นเรื่องที่สำคัญจริง ๆ เราต้องหมั่นนึกถึงบ่อย ๆ ทุก ๆ เวลา ไม่ว่าเราจะเดิน ขับรถ หรือทำอะไรก็ตาม

เมื่อมีเวลาก็ให้นึกถึงให้มาก ๆ เหมือนอย่างยาย เมื่อยังไม่เห็นธรรมะ ก็พยายามนั่ง ขยันนั่ง จนเห็นธรรมะจากเห็นธรรมะได้ ก็ไปขาดรู้* ได้

   ธรรมะยายจึงก้าวหน้า เพราะยายนั่งจริง ๆ การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต ถ้าเราไม่หาความสุขในชาตินี้ ชาติหน้าก็หาไม่พบ ถ้าจะพบก็ต้องพบในชาตินี้ เมื่อก่อน ยายนั่งสมาธิกลางวัน ๖ ชั่วโมง กลางคืน 6 ชั่วโมง เดี๋ยวนี้ยายแก่แล้ว อายุ 84 ปี นั่งเดี๋ยวเดียว ก็เมื่อยแล้ว เลยนอนดิ่งธรรมะไป ตอนนี้เรายังไม่รู้หรอก ถ้าเราแก่ เราถึงจะรู้ว่า เมื่อยหลังปวดเอวเป็นอย่างไร ตอนยังหนุ่มยังสาวอยู่ไม่รู้

หรอก

10 พฤษภาคม พ.ศ.2535

* ขาดรู้ คือ การทำใจหยุดนิ่งสนิทสมบูรณ์ จนกระทั่งหลุดจากกายหยาบไปติดข้าง

ในละเอียด เมื่อครบกำหนดเวลาแล้วจึงถอน

การขาดรู้ทำให้จิตบริสุทธิ์มาก มีพลังมาก จิตขยาย ความรู้กว้างขวาง และ

มีญาณแม่นยำ