1. ขวนขวายสร้างบุญให้เต็มที่ (27:22)

คำสอนยาย หมวดความไม่ประมาท : 16) เกิดคนเดียว ตายคนเดียว

    ชีวิตเราเกิดมาคนเดียว ตายก็คนเดียว จะมัวไปห่วงใครไม่ได้ ตัวเราเองยังเอาตัวไม่รอด เมื่อตัวเราเองยังเอาตัวเองไม่รอด ยังไม่มีที่ยึดที่เกาะแน่นอน ก็แสดงว่า ตัวเรายังไม่แน่จริง อาจจะเสียทีพญามารเมื่อไรก็ได้ เกิดมาแล้ว พบพระพุทธศาสนาแล้ว พบวิชชาที่สำคัญและมีประโยชน์ที่สุดแล้ว ยังไม่รีบขวนขวายเมื่อยังหนุ่มยังสาวอยู่ แล้วจะรอไปเมื่อไร เมื่อแก่แล้วก็ทำอะไรไม่ได้ เรายังไม่รู้แน่ว่า จะตายเมื่อไร เกิดปุบปับตายไปมิตกนรกหรือ ? ไม่กลัวว่า เกิดมาแล้วจะเป็นโมฆะหรือ ? ไม่เสียดายเวลาหรอกหรือ ? ชีวิตนี้เกิดมาสร้างบารมี บุญที่ได้เพิ่มขึ้น ก็รักษาให้ดี มีแต่บุญเท่านั้นที่จะ ช่วยเราได้

    บุญละเอียดเป็นบุญที่สำคัญมาก เรายังทำบุญละเอียดน้อยอยู่ แล้วเราจะหวังอะไรกับชีวิต ถ้าเกิดมาครั้งนี้เพื่อให้เป็นโมฆะ แล้วจะเกิดมาทำไม ? เห็นแก่คุย เห็นแก่เล่น เสียเวลาเปล่า ๆ เราได้อะไรบ้าง ? ลองนึกดูก็จะรู้ว่า เราขาดทุนหรือกำไร ระวังเอาไว้ บุญต้องรักษาให้ดี ถ้ารักษาไม่ดี ไม่นึกถึง ไม่เอาใจใส่ บุญก็น้อย บุญก็ไม่หลั่งไหลมา ถ้าเรานึกไว้เรื่อย บุญก็ส่งต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ อนาคตเราจะหวังอะไรอีกหวังความงามในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อย่างนั้นหรือ ? จงคิดให้ดีก่อน ก่อนที่จะทำอะไรลงไป ผิดแล้วจะแก้ไม่ทัน นอกจากจะทำใหม่

 

9 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2518




คำสอนยาย หมวดความไม่ประมาท : 17) ขวนขวายสร้างบุญให้เต็มที่

    ธรรมะเป็นของละเอียดลุ่มลึกมาก ยากที่คนทั่วไปจะเข้าถึงได้ง่าย ๆ หรือเข้าใจได้ภายในช่วงเวลาอันสั้น กว่าเราจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ยากนะ ลำบากนะ จะได้เป็นมนุษย์ไม่ใช่ง่าย ๆ ฉะนั้น เราเกิดมาแล้ว พบพระพุทธศาสนาแล้ว ก็ต้องสร้างบารมีให้คุ้มค่า เพื่อให้บุญบารมีของเราเต็มเปี่ยม จะได้หาทางพ้นทุกข์ได้เกิดมาแล้ว จะเป็นอะไรก็ช่าง มีฐานะอย่างไรก็ช่าง จะอย่างไรเราก็ทนเอา เราเกิดมาแล้วนี่ จะไปเปลี่ยนแปลง อะไรได้ กรรมเราทำไว้อย่างไรก็ได้อย่างนั้น ถ้าอยากให้ดีกว่านี้ก็ต้องทำความดีให้มากยิ่งขึ้นอีก ในเมื่อเกิดมาแล้วทุกคนก็ต้องตายทั้งนั้น ตัวเราเองก็ต้องตายด้วย และก็ไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไร เราต้องขวนขวายหาบุญกุศลติดตัวเราไปมาก ๆ สมบัติอย่างอื่นเราก็ไม่สามารถนำติดตัวไปได้ เราเกิดมาแล้วเป็นอย่างนี้ ก็ต้องทนเอา ทนเอาเถิด ทำให้ดีที่สุด ทำตัวของเราให้ดีที่สุด แล้วพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ดีที่สุด ในอนาคตข้างหน้าจะได้แต่สิ่งดี ๆ เราทำก็ตาย ไม่ทำก็ตาย ฉะนั้นเราทำดีกว่า ทำสุดความสามารถของเรา


    อย่าขี้เกียจนั่งธรรมะ พยายามนั่งธรรมะให้มาก ๆ เพื่อให้จิตใจมีสมาธิ(Meditation) หนักแน่น ถ้าเราไม่มีสมาธิแล้ว อกุศลก็เข้าถึงจิตใจเราได้ง่าย บาปก็เกิดแก่ใจเรา แค่เราทำสมาธิให้มั่นคง บุญกุศลก็เกิดขึ้นแก่ใจเราเสมอ ๆ บาปอกุศลก็แทรกไม่ได้

31 มกราคม พ.ศ.2518




Complete and Continue